۱۷ دی ۱۳۹۹

نگاهی ‏به ‏اعتراضات ‏دی ‏ماه ‏۱۳۹۶


اعتراضات دی ماه 1396

آغاز اعتراضات:

در روز ۷ دی ۱۳۹۶ (۲۸ دسامبر ۲۰۱۷) ایران شاهد آغاز یک خیزش اعتراضی وسیع بود که از مشهد و شهرهای بزرگ استان خراسان آغاز و به سرعت در سراسر کشور گسترش یافت. فراخوان شرکت در این تظاهرات که در آغاز «نه به گرانی» و اعتراض به سیاست‌های دولت حسن روحانی ابتدا با خواست‌هایی اقتصادی، علیه فساد جاری در دولت ایران و میزان بالای بیکاری بود؛ اما به سرعت خواست و هدف اعتراضات رژیم ایران، به‌ویژه علی خامنه‌ای را نشانه گرفت. 

آماری که در آن زمان قوه قضائیه منتشر کرد حاکی از آن بود که 25 تن در این اعتراضات کشته شدند اما بعدها برخی منابع رسمی از داخل مجلس تعداد کشته شدگان اعتراضات دی ماه را ۵۴ نفر اعلام کردند. 
تعداد بازداشت شدگان این اعتراضات بیش از ۵ هزار نفر بود و تظاهرات به سرعت در روزهای ابتدایی به ۱۰۰ شهر رسید و در ۴۲ شهر هم درگیری اتفاق افتاد. طی این تظاهرات گسترده، ۶۰ دفتر امام جمعه در سراسر کشور تخریب و به آتش کشیده شد.
نظام برای حفظ بقای خود نیازمند خشونت بود و برای اینکه خشونت خود را توجیه کند شخصا برای تخریب اماکن عمومی اقدام نمود در نتیجه خشونت های خود را نزد افکار عمومی بی‌طرف و افکار عمومی بین‌المللی توجیه کرد و دست حکومت برای اعمال خشونت علیه مخالفان بازتر باشد و همزمان در جامعه فضای ترس و ارعاب بوجود آید.

ادامه ی اعتراضات:
علیرغم سرکوب این اعتراضات، در اسفند ماه همان سال، در گوشه و کنار کشور تجمعات اعتراضی ادامه داشت. به عنوان مثال کاگران اهواز از جمله کارگران فولاد اهواز و همچنین اعتصابات شهر های بانه و پیرانشهر و مریوان و سردشت نیز گزارش شد. 

مهمترین واکنش ها:    
فدراسیون جهانی حقوق بشر طی بیانیه ای اعلام کرد ایران باید فروری و بدون قید و شرط کلیه ی کسانی که در اعتراضات دستگیر شده اند را آزاد کند و تحقیقات مستقل و غیرجانبدارانه ای را در باره ی کلیه اشخاص کشته شدگاه در تظاهرات را در پیش بگیرد.

اعتراضات دی ماه سال 96 دستاوردهای گسترده ای داشته که مهمترین آنها به شرح ذیل است:

1) باطل شدن ادعای آزادی شبکه‌های اجتماعی 
2) عدم اتحاد مردم پشت سر روحانیون 
3) بطلان حقوق بشری بودن تمامی نظام جمهوری اسلامی و احزاب سیاسی وابسته به آن

در پایان: 
درست است که اعتراضات دی ماه سال 96 توسط نظام جمهوری اسلامی در ایران سرکوب شد، اما این جنبش همانطور که ادامه ی جنبش های قبلی مردم شریف و حق طلب ایران بود، زمینه ساز جنبش های عظیم تر در آینده خود نیز شد. یکی از مهمترین ابزارهای کارآمد در این جنبش ها "اندیشه این جنبش ها" است؛ مهم این است که با حرکت های این چنینی، تفکر اینکه جنبش چه می‌خواهد و چه افقی در برابر جامعه قرار می‌دهد، گسترش می یابد و منجر به خلاقیت در میدان و نهایتا پیروزی می گردد.

احسان نادرنژاد
Ehsan Nadernezhad

#صدای_معترضین_آبانماه 
#بایکوت_جمهوری_اسلامی 
#صدای_اعتراضات_دیماه
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم

سال ۱۳۶۰

 در آخرین روزهای گرم تیرماه سال ۱۳۶۰ بوده که صدای نوزادی که در قنداق سفید پیچیده شده بود سکوت سالن بیمارستان سینا را شکست و افرادی که در انت...